RAGDOLL - HISTORIA RASY

Ragdoll (ang. szmaciana lalka) – rasa kota zaliczana do kotów półdługowłosych (koty o włosach średniej długości; kategoria I FIFe). Nazwa rasy pochodzi od szeroko rozpowszechnionej legendy, według której, gdy ragdolla weźmie się na ręce, kot odpręża się, rozluźnia mięśnie i staje się uległy w stopniu przewyższającym inne rasy kotów. W celu popularyzacji rasy rozpowszechniano też mit o rzekomej odporności ragdolli na ból.

Historia rasy

Ragdolle zostały wyhodowane w latach 60. ubiegłego wieku w Kalifornii. Odkrywczynią i właścicielką pierwszych kotów tej rasy jest Ann Baker – kalifornijska hodowczyni kotów perskich z miejscowości Riverside. Za protoplastkę rasy uważa się półdziką, długowłosą, białą kotkę o imieniu Josephine, która wyglądem przypominała angorę. Kotkę tę uratowano po tym, jak została potrącona przez samochód, i udało się ją całkowicie oswoić. Josephine została skrzyżowana z kotem birmańskim, a następnie była krzyżowana z innymi rasami. Twierdzono, że uszczerbek na zdrowiu wywołany wypadkiem spowodował, że kocięta były nadmiernie bezwładne i nie odczuwały bólu, jednak jest to tylko legenda. Dziś powszechnie uznaje się, iż ragdolle są rasą wywodzącą się z skrzyżowania kotów birmańskich, perskich oraz burmańskich.

Pierwszą kotką, której właścicielką została Ann Baker była podobna do rasy burmańskiej kotka o imieniu Buckwheat, natomiast następną – dwukolorowa kotka Raggedy Ann Fugianna (obydwie pochodziły z miotu od Josephine i różnych, przypadkowych kocurów). Ojcem tej drugiej był kocur i syn Josephine – Daddy Warbucks, który uważany jest do dzisiaj za ojca ragdolli.

Ann Baker rozpoczęła na szeroką skalę akcję promującą nową rasę. Wkrótce o rasie tej stało się głośno w amerykańskich mediach. Baker zastrzegła nazwę rasy oraz założyła organizację International Ragdoll Cat Association (IRCA). Hodowcy spoza IRCA, aby uniknąć konieczności ponoszenia opłat za możliwość używania nazwy ragdoll, nazwali swoje koty Ragamuffin. W Stanach Zjednoczonych ragdolle zostały zarejestrowane jako rasa w 1965 roku, w Wielkiej Brytanii w 1983.

RAGDOLL - WYGLĄD I UMASZCZENIE

Wzorzec dopuszcza sześć ubarwień sierści: seal, niebieski, czekoladowy, lila, cream i red w trzech odmianach: kolorpoint, mitted oraz dwukolorowy. Ragdolla można zaliczyć do dużych kotów o grubych kościach. Jego głowa jest średniej wielkości, w kształcie trójkąta. Oczy niebieskie, owalne i szerokie, natomiast uszy skierowane ku przodowi. Ogon jest gęsty i puszysty.

Kod EMS - uznane odmiany barwne: RAG n,a,b,c,d,e,f,g,h,i,j/03/04-21

Kolory futra
n – czarny (black)
a – niebieski (blue)
b – czekoladowy (chocolate)
c – liliowy (lilac)
d – rudy (red)
e – kremowy (cream)

Oznaczenie rysunku na sierści
03 – dwubarwny (bicolour)
04 – białe „rękawiczki” i pas na brzuchu (mitted) – dotyczy tylko rasy ragdoll
09 – nieokreślona ilość białego (unspecified amount of white)
21 – nieokreślony rysunek pręgowania – np. u kotów z oznaczeniami point (unspecified tabby pattern)

RAGDOLL - CHARAKTER

Ragdoll jest mało ruchliwy, wyjątkowo ufny i spokojny. Lubi obecność dzieci oraz jest bardzo cichy i łagodny. Akceptuje towarzystwo innych kotów. Powstało wiele mitów na ich temat. Wbrew panującemu stereotypowi ragdolle nie są wytrzymałe na ból i odczuwają go tak jak inne koty, chociaż ich cierpliwość wobec niedelikatnego traktowania może powodować takie wrażenie.

RAGDOLL  -  CIEKAWOSTKI

czy wiecie, że:

1. Koty rasy Ragdoll uznane są jako drugie koty  pod względem wielkości . Dorosłe kotki mogą osiągać wagę do  6 kg, kocury  do 10 kg.

2. Kocięta rodzą się  zupełnie białe, kolor umaszczenia pojawia się po około 10 dniach życia.

3.

RAGDOLL  - FELINOTERAPIA

Felinoterapia – jedna z metod zooterapii polegająca na kontakcie osoby poddawanej terapii z kotem.

Felinoterapię wykorzystuje się w leczeniu osób starszych, niepełnosprawnych i niedołężnych, a także niepełnosprawnych fizycznie i psychicznie dzieci, osób z depresją, autyzmem, chorobą Alzheimera,

Osobom, które biorą udział w tego rodzaju terapii, poprawia nastrój, pomaga przełamać lęk.

Kot odgrywa ważną rolę w integrowaniu środowiska społecznego jak i rodzinnego. Jest partnerem do zabawy, daje możliwości nauki odpowiedzialności i opieki.  

Do felinoterapii wykorzystywane są koty, które spełniają określone wymagania tj.: chcą nawiązywać kontakt z człowiekiem, chętnie się bawią, akceptują zmianę otoczenia, podczas zabawy nie wyciągają pazurków.

Do takich zajęć predysponowane są między innymi koty rasy Ragdoll.